เป็นชุมชนที่มีการจัดการทรัพยากร เริ่มต้นจากสภาพปัญหาในปี 2538 เครื่องมือทำลายล้าง (อวนรุน) ทำลายเครื่องมือประมงของชาวบ้าน ทำลายสัตว์น้ำขนาดเล็ก ส่งผลให้หน้าดินเสีย ทำลายหน้าดินโคลน หญ้าทะเลตาย พะยูนออกไปหากินที่อื่น เต่าทะเล ปลาโลมา อพยพออกไปที่อื่น จากการทำลายล้างของเรืออวนรุน ที่ส่งผลต่ออาชีพ วิถีชีวิต ทรัพยากร จึงเกิดแนวคิดที่ต้องการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเล ปราบปรามจับกุม เครื่องมือประมงที่ผิดกฎหมาย ต่อมาเกิดได้ร่วมคิดต่อถึงความสำคัญของทรัพยากรในชุมชน ที่ต้องการเผยแพร่ให้กับคนอื่นที่สนใจ จึงจัดทำศูนย์เรียนรู้ระบบนิเวศชายฝั่งบ้านบากัน
