แกงตอแมะห์

  เป็นผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบลของตำบลดาโต๊ะ อำเภอหนองจิก, ตำบลตะโละดือรามัน อำเภอกะพ้อ, ตำบลปะเสยะวอ อำเภอสายบุรี และตำบลบาราโหม อำเภอเมือง  จังหวัดปัตตานี
  การทำของใช้จากผ้าบาติก เช่น กระเป๋า  ผ้าพันคอ

เหนียวหลามหรือข้าวหลาม คนภูเก็ตมารู้จักแต่ ข้าวหลามบ้านเคียน จริงๆ แล้ว ข้าวหลามนี้ผลิตมาจากหมู่บ้านเล็กๆ ชื่อว่า บ้านหินรุ่ย ถ้าเรียกอย่างนี้แล้วน้อยคนนักที่จะรู้จัก แต่หมู่บ้านนี้ทำข้าวหลามกันมาหลายรุ่นแล้ว ตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย รุ่นพ่อแม่ จนมาถึงรุ่นลูก แรกเริ่มนั้นจะทำการเฉพาะในงานประเพณี หรืองานประจำปี เพราะขั้นตอนในการทำนั้นยุ่งยาก และต้องใช้เวลานานกว่า 10 ชั่วโมง จึงออกมาเป็นข้าวหลามให้เรารับประทานกัน ชาวบ้านหินรุ่ย จะตื่นตั้งแต่ตีสามหัวรุ่ง นำข้าวเหนียวที่แช่ไว้ตั้งแต่ตอนบ่ายของเมื่อวาน เพื่อที่จะทำให้นิ่มและสุกง่าย นำมาสะเด็ดน้ำออกให้หมด ระหว่างนั้นก็เตรียมกะทิ ตัดกระบอกไม้ไผ่ ตัดกาบมะพร้าว และใบตองมาทำจุก แล้วก็นำข้าวเหนียวใส่ในกระบอกไม้ไผ่ที่เตรียมไว้ เทน้ำกะทิปิดจุก ทำจนข้าวเหนียวหมด ระหว่างนั้นก็เตรียมไฟสำหรับเผา เมื่อไฟพร้อมก็นำข้าวหลามมาเผาจะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงแล้วแต่ดินฟ้าอากาศ ท่าอากาศดีชั่วโมงครึ่ง ก็ยกออกจากไฟได้ แต่ถ้าวันไหนฝนตกอากาศชื้นต้องใช้เวลาถึง 3 ชั่วโมง สังเกตว่าข้าวหลามเริ่มสุกแล้ว จากน้ำกะทิที่เดือดร้อนออกมาจากจุก ทิ้งไว้จนน้ำกะทิแห้ง ช่วงนี้ต้องลดไฟลงจนไฟดับ เมื่อน้ำกะทิในกระบอกแห้งแล้ว ก็เก็บกระบอกออกจากกองไฟ จากนั้นนำมาปลอกเปลือกไม้ไผ่ออกให้มากที่สุด เพื่อให้แกะออกรับประทานได้ง่าย หลังจากนั้นก็เราเอาเสี้ยนไม้ไผ่ออก ขั้นตอนสุดท้ายก็นำมาประทับตราสัญลักษณ์ของแต่ละบ้าน เสร็จขั้นตอนทั้งหมดก็เกือบ 10 ชั่วโมงเช้า ถ้าบ้านไหนมีพ่อค้ามาเหมาก็ไม่ต้องออกไปเร่ขายข้างนอก หากไปขายข้างนอกกว่าจะขายหมดก็ตกเย็น ปัจจุบันนี้ยังมีชาวบ้าน 10 ครอบครัวที่ทำข้าวหลามขายเป็นอาชีพ จนข้าวหลามบ้านหินรุ่ย กลายเป็นสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ของภูเก็ตแหล่งผลิตชุมชนบ้านหินรุ่ย หมู่ที่ 1 ตำบลเทพกระษัตรี อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต โทรศัพท์ 076-274263 ประธานกลุ่มข้าวหลามหินรุ่ย นายสมชาย วิชิตบุตร

การทำร่มกระดาษสาที่บ้านบ่อสร้าง ต้องอาศัยวัสดุอุปกรณ์หลายอย่างซึ่งแน่นอนว่าคนบ่อสร้างไม่สามารถผลิตชิ้น ส่วนต่าง ๆ เหล่านี้ได้เองทั้งหมดดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของแหล่งผลิตอื่นที่ต้องทำ อุปกรณ์มาขาย ให้แก่บ่อสร้างโดยเฉพาะหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เคียง อาทิ หมู่บ้านต้นเปารับหน้าที่ทำกระดาษสา บ้านแม่ฮ้อยเงินทำด้ามร่ม บ้านต้นแหนทำโครงร่ม ซี่ร่ม ฯลฯ ในช่วงแรก โครงเหล็กใช้ผ้าใบหรือพลาสติกแพร่หลายเข้ามาทำให้ร่มกระดาษสาบ่อสร้างเกือบเลิกการผลิตไปเหมือนกัน ชาวบ้านที่เคยยึดอาชีพทำร่มต้องหันไปประกอบอาชีพอื่น แต่ไม่นานนักก็มีผู้ตั้งศูนย์หัตถกรรมการทำร่มบ่อสร้างขึ้น ซึ่งในที่สุดก็กลายเป็นแหล่งผลิตร่มกระดาษสาบ่อสร้างจึงคืนสู่สังเวียน หัตถกรรมชั้นแนวหน้าของเชียงใหม่อีกครั้งในฐานะสัญลักษณ์เมืองเชียงใหม่ อย่างเต็มภาคภูมิ และเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดศูนย์หัตถกรรมร้านรวงใหม่ ๆ ขึ้นมาอีกมากมาย

เป็นขนมที่นิยมทำช่วงเดือนสิบ